Wie heeft blik uitgevonden?

De geschiedenis van blik begint rond 300 voor Christus al. In die tijd werd tin uit Cornwall geëxporteerd naar Syrië. We weten dat er met tin beklede vaten hebben bestaan omstreeks 23 na Christus. In de eeuwen daarna is deze vertinning verder verbeterd, maar het was de Franse generaal Napoleon die er in 1795 een flinke impuls aan gaf.

Napoleon loofde in 1795 een geldprijs van 12.000 francs uit voor degene die iets zou uitvinden om voedsel langer houdbaar te houden. Hij had daarmee een militair doel voor ogen, want zijn soldaten moesten ook tijdens lange veldtochten en onder moeilijke omstandigheden goed te eten krijgen. De prijs werd pas vergeven in 1809, aan de Franse kok Nicholas François Appert. Hij had een methode uitgevonden om gekookte groenten luchtdicht en bacterievrij te verpakken in glazen potten. Dat was slim bedacht, maar de uitvinding kende een minpunt – of moeten we zeggen breekpunt? De glazen potten waren niet zo bruikbaar voor soldaten op veldtocht.

Niettemin werd de uitvinding door de Fransen bestempeld als militair geheim. Het lekte echter snel uit naar de Britten. In 1810 vroeg de Engelsman Peter Durance – what’s in a name – patent aan op een methode om gesteriliseerde groenten in blik te verpakken. Mede daardoor wonnen de Engelsen vijf jaar later de beroemde slag bij Waterloo. Hun soldaten waren gevoed met rantsoenen uit blik.

In 1860 was ingeblikt voedsel algemeen gebruik. Door het toepassen van speciale laksoorten konden corrosieverschijnselen (roest) vermeden worden.